کلمه Codec از تلفیق دو کلمه coder-decoder ساخته شده است. تبدیل موج آنالوگ به دیجیتال یا به عبارتی پروسه فشرده سازی را کُدِک (Codec) گویند. کدک ها از امواج آنالوگ در فاصله های زمانی معین (time interval) نمونه برداری کرده و برای هر نمونه مقداری را اختصاص می دهند.
کدک های صوتی و تصویری که در ویدئو کنفرانس ها مورد استفاده قرارمیگیرند:
G711: یک کدک استاندارد با bitrate بالا است. استفاده از این کدک بهترین کیفیت صدا را ممکن می سازد. این نکته قابل ذکر است که از این کدک در خطوط PSTN نیز استفاده می شود لذا کیفیت تماس ها مانند خطوط تلفن معمولی خواهد بود. همچنین کمترین latency را داراست که در نتیجه بار پردازشی کمتری را تحمیل می کند.
H.263: کدک ویدئویی اصلاح شده برای ویدیو کنفرانس و سایر خدمات صوتی و تصویری انتقال داده شده در شبکه های تلفنی انتقال عمومی (PSTN) است. هدفش ارتباط و انتقال های با نرخ بیت پایین به مقدار کمتر از kbps 64 است.
H264: یک روش فشرده سازی ویدئویی پیشرفته است. H.264 یکی از زیر شاخه های روش فشرده سازی MPG-4 است. در این روش فشرده سازی مقایسه قسمت های مشابه نه تنها در هر فریم بلکه در فریم های متوالی نیز صورت می گیرد.
H265: کدک فشرده سازی H.265 حجم فایل‌ها را حدود 50 درصد کاهش می دهد این کدک ویدیویی به اسم HEVC مخفف (High Efficiency Video Codec) شناخته می‌شود و همان طور که از نام آن پیداست، یک کدک ویدیویی با بازده بالاست. در واقع در مقایسه با کدک های کنونی یعنی MPEG-4 H.264 حجم ویدیوها و پهنای باند را نصف می‌کند. کاهش پهنای باند برای ویدیوهای آنلاین امری ضروریست.
